VIDEO: “It fielt krekt as kin Andries hjir sa wer binnenrinne”

SURHUISTERVEEN/BOELENSLOANE – Loods, pick-up, Mercedes, Marlboro: allemaal Andries. Beste vrienden Henri Hut en Anna Kamminga kunnen er nog steeds niet bij dat hun vriend er niet meer is. “It fielt krekt as kin hy hjir sa wer nei binnen rinne.” De afgelopen drie weken zijn de vrienden en familie van Andries Booi ‘geleefd’. 

“Je moatte wol troch, want je wurk hâldt ek gjin skoft. Mar it is allegear net maklik.” Onvoorstelbaar, zo is het gevoel te beschrijven wat er voor de naasten hangt rondom het verhaal, wat in de nacht van 15 op 16 september begon. Het stopteken van de politie bij Quatrebras werd door de 28-jarige Andries genegeerd, waarna hij op de vlucht sloeg. Uiteindelijk kwam de auto van Andries tot stilstand in een weiland langs de Fjouwer Roeden in zijn woonplaats Boelensloane.

Meer dan 20 kilometer

Anna vertelt over wat zij weet van de achtervolging. “Hy waard by Quatrebras al oanhâlden, mar doe is der útnaaid.” Henri heeft wel een vermoeden, waarom Andries weg wilde rijden. “Doordat hij geen rijbewijs had, die was hij kwijtgeraakt na een snelheidsovertreding. Dat was de reden dat hij ‘útnaaide’ denk ik.” Het rijbewijs was op het moment dat Andries achter het stuur zat geschorst. Het Openbaar Ministerie kon over de zaak nog niets kwijt, omdat het onderzoek van de Rijksrecherche nog gaande is.

Andries was op de Fjouwer Roeden, na een achtervolging van meer dan 20 kilometer, achteruit ingereden op een politievoertuig. Agenten waren inmiddels uitgestapt, er ontstond een situatie waarbij de agenten ‘zich genoodzaakt voelden om te schieten.’ Een van de kogels die werd afgevuurd werd de 28-jarige fataal. De impact van het incident is nog altijd groot, op Andries zijn familie, vrienden, het dorp en andere betrokkenen.

De grootste vraag: Waarom?

Henri kreeg de ochtend na het fatale incident via WhatsApp een screenshot van het nieuwsbericht toegestuurd. “Toen wist ik het gelijk. En had ik ook nog een gemiste oproep van de mem van Andries. Die had ik niet opgenomen, want ik wist het al. Dat het niet missen kon…” De daarop volgende dagen en weken is het overleven. “Je wurde leeft, noch hieltiid eins”, vertelt Anna.

De vraag waarom dit zo moest lopen en waarom het niet anders kon, houdt de vrienden van Andries het meeste bezig. “At it te raar giet, moatte sy in efterfolging stake. En dat hawwe se net dien. Sulksoarte fan dingen, dat je tinke fan: Wêrom?.. Se hiene syn kenteken wol, hie him achterôf opsocht. Mar dat diene se net”, vertelt Anna. Henri vult aan: “Als ze nu twee mistreffers hadden gehad, van per ongeluk… Maar die hele auto was doorzeefd.” Voor beide vrienden is een ding wel duidelijk. “Dat hij niet verongelukt is, maar dat hij vermoord is.”

Henri is een van de laatste personen die nog met Andries heeft gesproken, voordat het ‘noodlot’ toesloeg. “Zijn moeder had hem nog geappt, van ‘komst hast thús?’ Ik was hier rond kwart over elf ’s avonds weg. Toen zei hij (Andries red.) nog van, moet ik wat voor je doen morgen?.. Hooguit komme at ik ’n klapband krij”, antwoorde Henri. “En toen was het tot morgen..” Maar die morgen kwam niet.

“Andries hie mei eltsenien it bêste foar”

Andries was veel bezig in zijn loods in Surhuisterveen. Ook had hij veel verstand van auto’s. Voor zijn vrienden had hij enorm veel over. Anna daarover: “It wie in hiel bêste jongen, hy hie mei eltsenien it bêste foar. Ast him bewize fan sprekke yn de nacht opbelje soedest, mei de fraach fan kinst my ophelje? Ek al wie it oan de oare kant fan Nederlân, hy kaam.”

In de loods brandt nu in de avond geen licht meer en dat voelt voor de vrienden vreemd. “Normaal was hij hier altijd tot laat in de avond”, vertelt Henri. ‘De Loads’ blijft erg speciaal.  “Als ik hier ben dan denk ik direct aan Andries. De loods, pick-up, Mercedes, Marlboro, allemaal Andries.

 

• Facebook
• Twitter
• Linkedin
• Whatsapp
• Whatsapp
• Mail