DOKKUM – Toen Diana Al Mouhamed (25) uit Dokkum een doneeractie opzette voor aardbevingsslachtoffers in Syrië, had ze nooit gedacht dat ze meteen haar streefbedrag zou behalen. In twee dagen had ze al 5.000 euro ingezameld.
“Dat had ik nooit verwacht”, zegt Diana, die een aantal jaar geleden uit Syrië vluchtte. “Ik had de doneeractie alleen in mijn eigen kleine netwerk gedeeld.” Maar de crowdfunding bereikte al snel meer mensen en sommigen doneerden honderden euro’s. “Ik voel echt de steun en de liefde.”
Diana en haar familie komen uit Deir Al-Zor, een stad in het oosten van Syrië die niet is getroffen door de aardbeving. Maar Diana heeft wel veel vrienden in het rampgebied in Turkije. Toen zij beelden van de ravage zag, kon zij die die lastig van zich afzetten. “Ik ben een dag niet naar school geweest. Ik had de hele nacht niet geslapen.”
Voor Syriërs is de aardbeving een extra klap, want zij leven al jaren in oorlog. Bovendien komt de hulp er traag op gang. Mensen in Diana haar omgeving wilden daarom graag doneren, maar liever niet aan grote organisaties. Diana vertrouwen zij wel, want zij zorgt ervoor dat het geld direct bij slachtoffers in Syrië terechtkomt. “Als het via-via gaat, is het makkelijker. Ik stuur het geld naar een contactpersoon daar. Hij kijkt waar er behoefte aan is, zoals kleren, eten of medicijnen.”
In Dokkum woont ook de Mohamed Bashar. Zijn familie woont in het zwaar getroffen Aleppo. “Mijn zus woont daar. Zij en haar man hebben het overleefd, maar ze hebben geen huis meer.” Mohamed zamelde zelf ook al geld in. Het grote bedrag van Diana doet hem dan ook goed. “Daar ben ik superblij om. Ik ben heel erg trots op dat bedrag. Ik heb er geen woorden voor.”
Hoewel Diana haar streefbedrag heeft behaald, laat ze de crowdfunding doorlopen. Mensen die willen bijdragen, maar geen geld kunnen missen, kunnen volgens Diana ook dichterbij huis helpen. Bijvoorbeeld door Syriërs of Turken in hun omgeving bij te staan. “Vooral door te vragen hoe het gaat of wat je voor hen kunt betekenen. Soms kun je niks doen, maar alleen door te vragen, geef je hen het gevoel dat zij niet alleen zijn.”