DOKKUM – 20 gevangenen uit gevangenissen in Leeuwarden en Groningen werden 79 jaar geleden omgebracht aan de Woudweg in Dokkum. Maandag 22 januari, werden zij door nabestaanden, het 4- en 5-mei comité, Bond van Wapenbroeders, de gemeente en leerlingen van het Dockinga College herdacht.
“Het is niet vanzelfsprekend dat we in vrijheid leven, veel mensen die denken dat het iets is wat er gewoon bij hoort, maar we hebben vandaag opnieuw gezien dat dat absoluut niet zo is”, vertelt Cornelis, lid van de bond van Wapenbroeders.
Tekst loopt door onder de video
Hilbrand Visser, directielid bij het Dockinga College haalde in zijn toespraak aan, hoe belangrijk het is om niet onverschillig te worden. Met een gedicht van Elie Wiesel zette de directeur zijn woorden kracht bij. De leerlingen van het Dockinga College besteden veel aandacht aan de gebeurtenis van bijna tachtig jaar terug. Ook assisteren leerlingen van alle locaties bij de herdenking aan de Woudweg. In een stille tocht liep men vanaf ’t Omnium, het gebouw van het Dockinga College, naar het verzetsmonument aan de Woudweg. Bij het monument werden twee kransen gelegd.
Wat gebeurde er op 22 januari 1945?
Op 22 januari 1945 werden aan de Woudweg in Dokkum 20 mannen gefusilleerd op bevel van de Duitsers. Dit was als wraak voor een verzetsactie in De Falom. Bij deze bevrijdingsactie overvielen verzetsmensen een Duitse auto met arrestanten. Als gevolg daarvan stierven een Duitse SD’er en zijn chauffeur. De Duitsers besloten toen 20 mannen te fusilleren. Ze selecteerden 9 gevangenen uit de gevangenis in Leeuwarden, verzetsstrijders en Joden. De Duitsers wezen toen nog 11 gevangenen aan uit de gevangenis van Groningen, ook verzetsstrijders en Joden. Alle verzetsstrijders hadden ook zonder deze wraakactie waarschijnlijk de doodstraf gekregen. De eerste vijf slachtoffers die aan de Woudweg gefusilleerd werden, kwamen uit de omgeving van Dokkum.
Onverschilligheid
Ik heb altijd geloofd dat
het tegengestelde van liefde niet haat is,
maar onverschilligheid,het tegengestelde van kunst niet lelijkheid,
maar onverschilligheid,het tegengestelde van leven niet dood,
maar onverschilligheid jegens beide,het tegengestelde van vrede niet oorlog,
maar onverschilligheid jegens beide.Het tegengestelde van cultuur, schoonheid,
edelmoedigheid is onverschilligheid.
Dat is de vijand.En daarom geloof ik
dat literatuur of kunst
of schrijven of onderwijzen
of werken voor de mensheid
maar één doel heeft:
vechten tegen de onverschilligheid.Elie Wiesel