Je kunt als pleegkind heus wat van je leven maken

BLIJE – Van 2 tot en met 9 november is het de Week van de Pleegzorg. De uithuisplaatsing op zijn negende van Henk de Bree uit het Friese Blije kleurde zijn karakter. Hij vertelt erover in zijn boek HENK – Het levensverhaal van een pleegkind. ,,Ik wil laten zien dat een jeugd in de pleegzorg niet hoeft te betekenen dat je de rest van je leven in de hulpverlening blijft hangen. Je kunt heus wat van je leven maken, maar dan moet je niet bij de pakken neerzitten en je eigen hart volgen. Voeg je niet naar de vooroordelen, maar ontworstel je daaraan.”

Henk de Bree (Amersfoort, 1968) is van alles: kind van de jaren zeventig en tachtig, duurzaam ondernemer, oud-Landmachtofficier, vriend en amateurastronoom. Kortom: véél meer dan een voormalig pleegkind. Maar zijn uithuisplaatsing op zijn negende kleurde wel zijn karakter. Niet voor niets gaf hij zijn boek de titel: HENK – Het levensverhaal van een pleegkind.

‘Niet alleen voor mij, als pleegouder, maar voor iedereen is dit een hoopgevend en mooi verhaal van een gelukkig (pleeg)kind dat goed terecht is gekomen’, schrijft radiopresentator Gijs Staverman over het boek. De ambassadeur van Pleegzorg Nederland schreef het voorwoord van de 250 pagina’s dikke autobiografie en concludeert: ‘opgroeien als kind in een onveilige situatie is dramatisch, maar je kunt ook een eigen weg vinden en proberen om niet iedereen de schuld ergens van te geven. Het is immers jouw toekomst, niet de toekomst van die dronken moeder of stomme vader.’

Wilsbesluit
De spijker op zijn kop, zegt Henk de Bree zelf. Zijn kindertijd speelde zich af in Amersfoort, in een gezin dat werd gedomineerd door de alcoholverslaving van zijn natuurlijke moeder. De plaatsing in een pleeggezin op zijn negende bracht hem vooral rust. Het was daar dat hij naar eigen zeggen ,,het wilsbesluit” nam om een zelfstandig leven te leiden en vooral op een positieve manier te kijken naar de toekomst. ,,Ik had het gevoel dat leerkrachten, hulpverleners en pleegouders lage verwachtingen van mij hadden. Je hebt als pleegkind een stempel, je wordt gezien als risicofactor voor criminaliteit, drank- of drugsverslaving.” Henk weigerde zich te gedragen naar dat vooroordeel. ,,Als ik naar alle goedbedoelde adviezen had geluisterd, was ik bijvoorbeeld op de kappersopleiding beland. In plaats daarvan koos ik mijn eigen opleidingstraject, beginnende met de havo.”

In het boek beschrijft Henk op meeslepende wijze zijn kinderjaren in Amersfoort en zijn tienertijd in zijn laatste pleeggezin in Soest. De Bree vertelt hoe hij in de jaren daarna beroepsofficier bij de Landmacht wordt, een heao-opleiding voltooid, een bedrijf in klassieke auto’s begint en uiteindelijk – na nog een aantal jaren in de farmacie en later medische hulpmiddelen – duurzaam ondernemer wordt. Hij woont sinds 2018 in een boerderijtje aan de voet van de Zeedijk in Noord-Fryslân. Daar drijft hij met zijn vriendin een duurzame hotel- en B&B-keten. Je kunt dus wel zeggen dat hij goed terecht is gekomen. Toch leeft hij nog altijd met een zekere onrust. ,,Toegeven aan vastigheid is en blijft lastig. En dat is een erfenis uit mijn verleden als pleegkind.”

Wat van je leven maken
Henk mikt met zijn boek op een breed lezerspubliek. ,,Het is absoluut geen loodzware kost, maar gewoon een leuk levensverhaal met een lach en een traan. Van proeflezers hoor ik dat ze het erg leuk geschreven vinden, vol droge humor.” Het mooiste vond hij de reactie van de oud-directeur van de voogdijvereniging die hem destijds begeleidde. Hij schreef: ‘Dat je goed terecht bent gekomen is allereerst jouw eigen verdienste Henk, want je hebt het niet cadeau gekregen. Je hebt tegenslagen niet geschuwd en deze hebben ook gemaakt wie je nu bent. Je mag trots op jezelf zijn, en dat meen ik oprecht. Een mooi boek dat inspireert!’ En dat is precies Henks bedoeling: ,,Ik wil laten zien dat een jeugd in de pleegzorg niet hoeft te betekenen dat je de rest van je leven in de hulpverlening blijft hangen. Je kunt heus wat van je leven maken, maar dan moet je niet bij de pakken neerzitten en je eigen hart volgen. Voeg je niet naar de vooroordelen, maar ontworstel je daaraan.”