FEANWÂLDEN – De gemeenten in noordoost Fryslân lijken het niet persé in zich te hebben genomineerd te willen worden voor een daadkrachtig toekomstbestendig politiek-bestuurlijk label.
Het college van Noardeast-Fryslân lijkt moeite te hebben met transparant besturen [vgl. verkoop gemeentehuis te Kollum en de ‘Prinswoonlocatie’ te Dokkum].
Het sluimerende avontuurtje tussen Achtkarspelen en Tytsjerksteradiel lijkt maar niet te willen uitmonden in een besluit tot een intiemere date.
Elk jaar bij de rituele begrotingsdans wordt in Dantumadiel steevast een miljoenentekort gepresenteerd, waardoor de rekening in de vorm van een stevige verhoging van de OZB en leges [vgl. gehandicaptenparkeerkaart ] wordt gedeponeerd bij de inwoners. Het heeft er de schijn van, dat het college in Dantumadiel het agendaoverleg van de gemeenteraad (presidium) hanteert als derde bestuurslaag. Ondertussen schijnt het gemeentebestuur te kampen met een politiek-bestuurlijk integriteitscasus. Logisch, dat de gemeenteraad nog geen begin van een idee lijkt te hebben óf en hóe Dantumadiel er over 10 jaar voor staat. Een substantieel deel van de dienstverlening aan haar burgers kon niet geleverd worden en is letterlijk op afstand gezet in het bestuurlijk gedrocht van een niet bepaald stabiele Gemeenschappelijke Regeling in het voormalige gemeentehuis te Dokkum. Het gemeentehuis in Damwâld staat bijna leeg en zal worden verkocht. Prima voornemen trouwens. Doordat ik ca. 6 jaar in het pand heb ‘gewoond’ kan ik zeggen, dat het mij lijkt, dat het gebouw uitermate geschikt te maken is voor appartementen voor senioren, zelfs i.c.m. woonruimte voor jongeren. Zoiets lijkt alsdan een even innovatief, als sociaal-maatschappelijk verantwoord en duurzaam project. Uitdagingen te over dus!
Wellicht is het een idee om eerst voor een overzichtelijke termijn in de dorpshuizen een ambtelijk dienstverleningsloket in te richten. Aldoende zou bijvoorbeeld een ‘agentschap’ – bij voorkeur aangevuld met een politiek-bestuurlijke spreekuurfunctie – mogelijk even effectief als financieel aantrekkelijk kunnen uitvallen . Hierdoor zou de politiek dichter bij de burger én de burger dichter bij de politiek gebracht kunnen worden. In Dantumadiel staat in bijna elk dorp al een zwaar gesubsidieerd en prima geoutilleerd dorpshuis. Nou ja , behalve in Damwâld dan. De ‘politiek’ heeft in de afgelopen decennia ruim 1 miljoen Euro gemeenschapsgeld in De Kruisweg gepompt. Nadat 3 achtereenvolgende pachters – naar verluidt vanwege de hoge gemeentelijke pachtsom- gillend het pand hebben verlaten, staat het al jaren onbenut leeg, terwijl het college- buiten de raad om vorig jaar in Feanwâlden de toekomst van het MFC heeft geëlimineerd. Als inwoner van Dantumadiel lijkt het mij onvermijdelijk , dat in elk geval het huidige gemeentebestuur in deze gemeente zich proactief zou moeten bezighouden met een integraal, realistisch langetermijnvisie op de toekomst van het al dan niet zelfstandige Dantumadiel. Dit, in het belang van de inwoners. Het tamelijk abstracte document ’Dantumadiel krijgt het voor elkaar’ is weliswaar een voorzichtig begin.Nu is het wachten op concrete, meetbare en haalbare doelen.
Ergens in 2020 opperde het college van Dantumadiel, stoer, niet gehinderd door een vorm van realiteitszin, dat hij van Dantumadiel landelijk de modernste gemeente wilde maken. Hûh?
De gemeenten in noordoost Fryslân lijken last te hebben van ‘onderliggend lijden’.
Reëel alternatief is dat de vier gemeenten in noordoost- Fryslân zich gezamenlijk- of ieder voor zich- gaan buigen over de bestuurlijke ‘schets’ van omstreeks 2005/2006.
Desnoods onder regie van de provincie.
Feanwâlden, Jos Debreczenyi