Gerrit (89 jaar) en Wilhelmina (87 jaar) van Dijk-Meindersma uit Dokkum ontvingen zaterdagmorgen de felicitaties van Burgemeester Hayo Apotheker. Zaterdag 27 juli vierden zij hun 65-jarige huwelijksjubileum.
Ondanks dat de gezondheid van dhr. van Dijk het eigenlijk niet toelaat, staan ze toch even stil bij dit feestelijke moment. Wilhelmina of zo als men haar noemt ‘’Willie” begint te vertellen over hoe ‘’dankbaar’’ dat zij zijn. Heel bijzonder dat we dit nog mee mogen maken, sinds twee jaar is Gerrit bedlegerig en is vooruitkijken moeilijk. Alle huizen rond het echtpaar vieren deze dag een beetje mee, zij hebben allen de vlag uitgehangen. Natuurlijk is zoals het hoort, de woning op De Keppels vrolijk versierd. Vooral de kleinkinderen hebben hun best gedaan, slingers en prachtige borden met teksten en tekeningen zijn terug te vinden in de tuin.
Zo’n 70 jaar terug leerden zij elkaar kennen. In die tijd had je een zogenaamde ‘’scharrelroute’’ die je liep om een leuke jongen of meisje tegen te komen. De jongens liepen de ene kant op, de meiden de tegenover gestelde kant. Zo kon je elkaar goed bekijken en als snel vielen hun ogen op elkaar, er was sprake van liefde op het eerste gezicht.
Na een tijdje verkering te hebben werd er een woning gezocht, maar deze was moeilijk te krijgen en al zeker geen betaalbare woning voor een jong stel. Vijf jaar later trouwden ze, dit was mogelijk omdat ze een eigen woonruimte hadden gevonden binnen de ‘’Bolwerken’’. Het was een boven-woning, niemand wilde deze woning omdat er een lekkage was, maar wij vonden dat niet erg, we waren er zelfs blij mee. De huurprijs bedroeg 3,50 gulden per week.
De jaren daarna werd er nog een aantal keren verhuisd. Dit had onder andere te maken met gezinsuitbreiding. In totaal hebben zij 7 kinderen mogen krijgen. Helaas heeft de eerste maar vijf dagen mogen leven. Later is hun leven ook nog eens verreikt met tien kleinkinderen.
Om het gezin te onderhouden werkte Gerrit als timmerman in Dokkum en was Willie huisnaaister en schoonmaakster. Gerrit bleek een vakman te zijn en zijn werk bestond veelal uit het ‘’fijne timmer-werk’’.
Toen zijn werkgever failliet ging, kwam hij te werken bij bouwbedrijf Dijkstra-Draisma. Al snel ging het mis en kreeg Gerrit een bedrijfsongeval. Zijn vingers waren tussen de voor hem onbekende machine gekomen. Hij verloor hierdoor een vinger, met als gevolg dat hij werd afgekeurd.
In hun vrijetijd mochten ze graag naar hun caravan in Den Ham. Hier vonden zij rust en ontspanning. Dit paradijsje hebben ze zo’n 33 jaar gehad. Echte buitenmensen zijn het, zij gingen dan ook altijd de natuur in. Wanneer het bramentijd was, werd er driftig geplukt. Willie maakte vervolgens jam daarvan, één keer leverde het ruim honderd potten op. Ook vond Gerrit zijn rust in de fotografie, hij mocht dan ook graag met de camera op pad gaan.
Willie is inmiddels al weer heel wat jaren mantelzorger. Zij heeft samen met de hulp van Buurtzorg de taak op zich genomen om Gerrit te verzorgen. Het is ‘’pittig’’ maar ‘’ik red het’’!