Ook over de 14e ronde voor de onderlinge competitie van damclub Twijzelerheide zou zo weer een enorme pil kunnen worden geschreven: er gebeurde werkelijk van alles en nog wat, eigenlijk te veel om op te noemen, echter ruimte en tijdgebrek nopen onze verslaggever ter plaatse om de 7 gespeelde partijen van afgelopen maandagavond 12 december in een notendop samen te vatten, en eerlijk gezegd is dat maar goed ook.
De competitieleider kon na afloop van deze speelronde 4 remises noteren, 2 daarvan hadden echter een heuse winnaar moeten krijgen, Freerk Douma en Eelke Steringa hadden hun respectievelijke tegenstanders Jan Zwaagstra en Johannes van der Meulen behoorlijk op de pijnbank weten te leggen en dienden louter nog het kaf van het koren te scheiden om te kunnen oogsten, een kwestie van tijd en een vleugje techniek, zou je althans denken.
Was het mededogen, overconcentratie, lichtzinnigheid of wellicht een ietwat hautaine houding, wie zal het zeggen: feit was evenwel dat Freerk en Eelke er allebei niet in wisten te slagen om de 2 punten over de meet te trekken, vooral het gemorste punt van Freerk sprak boekdelen. Met groot vertoon van macht had hij de rechterflank van Jan vrijwel geheel gedemonteerd, geen enkele zwarte schijf was meer voorradig om Freerk een vrije doorgang naar de damlijn te kunnen beletten en zo kon laatstgenoemde zelfs met 3 witte schijven oprukken naar de overkant, wie slaat je de tent uit nietwaar, maar in plaats van volop te profiteren van de geboden ruimte begon Freerk aan een bijzonder dubieuze goochelact aan de andere zijde van het speelveld. Kort daarop werd de een na de andere flater uit de hoge hoed van Freerk getoverd en die miskleun hielp Jan weer terug in het zadel. Door pure wilskracht de rest van zijn weer uit de as herrezen manschappen aansporend, wist Jan zelfs nog een punt veilig te stellen, wie zijn geld deze avond op Freerk had gezet kwam dus mooi van een koude kermis thuis. Na zijn wonden te hebben gelikt heeft Freerk beterschap belooft, dat is tenminste een begin, de schavuit!
De tweestrijd Johannes versus Eelke was van een geheel ander kaliber, de schijven werden vrijwel van begin tot eind netjes over beide helften verdeeld, geen enkel voordeel viel er te bespeuren en dus leek een verdeling der punten in het verschiet te liggen. Daar dacht Eelke geheel anders over toen zijn dammaat aan de andere kant van het bord de teugels wat al te nadrukkelijk liet vieren, een paar tellen later mocht Eelke een schijf gaan kronen en daardoor had hij de zege binnen handbereik, een aantal slordigheden gooiden kort daarop toch nog roet in het eten en dat zou Eelke uiteindelijk nog op duur puntverlies komen te staan. Het kan soms raar lopen tijdens een dampartij, vanachter de bar klonk bijna gelijktijdig een bekend nummer van The Rolling Stones : “ You can´t always get what you want “, het baarde vervolgens geen opzien dat Freerk en Eelke daarbij menig traantje moesten wegpinken, jazeker : dammen is ook emotie !
De overige 2 remisepartijen waren ook zeer zeker de moeite waard, Douwe Douma moest flink met de billen bloot tegen de immer onorthodox acterende Yde van der Heide, omdat ook Douwe niet van conventioneel geploeter houdt werd het een bijna niet te volgen schouwspel. Dan weer waren de rapen gaar aan de rechterflank van het bord om even later alle alarmbellen te horen rinkelen aan de andere kant van het 100 veldenbord, werkelijk alle registers werden door Douwe en Yde opengetrokken om de toeschouwers mee te laten genieten van alles wat dammen zo interessant kan maken, lokzetten, offers, halvegare hekstellingen, bedenkelijke voorposten en wat al niet meer passeerde in sneltreinvaart de revue. Na 45 zetten wist Yde in een wirwar aan mogelijkheden een schijf van Douwe te verorberen, genoeg voor de winst was dit echter niet want de nummer 9 van de ranglijst had ruim voldoende compensatie om zeker te zijn van een punt.
Piet Wiersma en Leo van der Galien speelden een onderhoudende partij waarin eerstgenoemde vanaf de eerste zet een schijf op het belangrijke veld 28 met succes wist te verdedigen, Leo drong vervolgens maar mondjesmaat aan om baas te worden over het centrum en beperkte zich tot wat slap gedrentel om zo te trachten Piet in slaap te sussen. Deze bleef echter klaarwakker en wist met speels gemak overeind te blijven, rond de 35e zet leek even de vlam in de pan te slaan maar ook toen vloeide er geen spatje bloed, in een toch lastig klassiek eindspelletje werden een zevental zetten later de punten alsnog gedeeld, spannend was het wel maar ook niet meer dan dat !
Ondanks de derde nederlaag op rij houdt Lieuwe van der Veen nog altijd ruim zicht op een plaats in de finalegroep A, hij zal dan wel scherper moeten opereren dan tegen Gijs Koelstra want anders zou het nog wel eens een zware dobber kunnen worden om zich tussen de beste acht te kunnen nestelen. De opening verliep vrijwel vlekkeloos en dus zou het middenspel moeten uitwijzen wie de beste papieren in handen zou krijgen, een moment van onzorgvuldigheid gaf de partij plotsklaps een geheel ander wending. Lieuwe overzag een vrij simpele 3 om 2 en moest het de rest van de avond met een schijf minder doen, tegen Gijs is dat vrijwel onbegonnen werk maar Lieuwe bleef stug doorspelen in de hoop nog een punt te kunnen redden, diezelfde hoop bleek echter ijdel want Gijs bleek over, ook in een behoorlijk complexe stelling, voldoende rekenkunsten te beschikken om deze pot naar de benodigde 2 punten te kunnen schuiven. Door deze winstpartij is Gijs nagenoeg zeker van een plaats in de hoofdgroep.
Na zijn overwinning op Sjouke Dijkstra is ook Hans van Dijk dicht bij een ticket voor het ereschavot, een schamel puntje scoren uit de hem nog 4 resterende partijen zal geen noemenswaardige problemen meer moeten opleveren. Voor zijn krachtmeting met Sjouke had Hans dan weliswaar meer dan 2 uur nodig, maar in feite was deze ontmoeting al in een vroeg stadium beslist, een niet tijdig onderkende openingsvariant kwam Sjouke op maar liefst 2 volle schijven achterstand te staan, vervolgens werd het natuurlijk vechten tegen de bierkaai al wist Sjouke nog wel een listige lokzet in de inmiddels flink uitgemolken stand te weven. Na een poosje in diep gepeins te zijn verzonken klonk het even daarop luidkeels : “ Eureka “, uit de mond van Hans, deze had toen een fraai antwoord weten te vinden op de door Sjouke uitgedeelde plaagstoot, nadien is Hans niet meer in de problemen geweest en kon hij zijn 9e triomf in 12 partijen bijschrijven, voorwaar geen slechte prestatie!
De snelste partij van de avond werd gespeeld door Cor Boorsma en Wiebe Douma, in nog geen half uur had Cor zijn schaapjes al op het droge, daar voor kreeg hij dan ook alle medewerking van Wiebe die wel heel onbehoedzaam te werk ging, zonder het uitvoeren van welke zetcontrole dan ook werden de zwarte schijven in ijltempo naar het front gedirigeerd, daar waren de hulpeloze stakkerds, drommels, zielenpoten, sloebers en andere maatschappelijk teleurgestelde op een discus gelijkende objecten als was in de handen van Cor. Binnen de kortste keren had de boomlange harlekijn van DCT een karrenvracht aan rivaliserende schijven binnen weten te harken, meer dan genoeg voor de 2 punten natuurlijk en dat betekende tevens dat Cor ook na zijn 14e partij geen enkele remise heeft moeten/hoeven toestaan, onder het welbekende motto “ alles of niets “ heeft hij nu al 6 maal een scalp weten te veroveren. Daar tegenover staan wel 8 stevige pakken billenkoek en dat laat aan tenminste 1 duidelijkheid niets te wensen over : Cor kent als geen ander het klappen van de zweep, bij DCT maken ze daar gelukkig geen enkel probleem van.
Maandag 19 december gaan de leden van DCT strijden om de Kerst Sneldamtitel 2011, aanvang 19.30 uur, spektakel verzekerd !