Drie innovatieve manieren om 3D printen te gebruiken in het lab

GRONINGEN – Valentine Ananikov is een chemicus aan het Zelinsky Instituut voor Organische Chemie in Moskou. Hij voert chemische reacties uit die zo delicaat zijn dat slechts een spoor van metalen nanodeeltjes, die kleiner zijn dan een bacterie, zijn resultaten zou kunnen veranderen. Als zijn laboratorium een experiment voltooid heeft dan is dus een grondige schoonmaak nodig om dit te voorkomen. Toch hoeft dit inmiddels niet meer. Ananikov begon in 2016 namelijk wegwerp reactievaten te creëren, hierdoor is het schoonmaken niet meer nodig. Hiervoor gebruikt hij 3D printen Utrecht. 3D printen Groningen kan ook in de onderstaande manieren ingezet worden in het lab. 

Onderweg apparatuur maken

Julian Stirling is een natuurkundige aan de Universiteit van Bath. Hij maakt deel uit van een team dat lichtmicroscopen ontworpen heeft die gemaakt kunnen worden met 3D geprinte plastic onderdelen. Dit willen ze bouwen in een veld in Tanzania om malaria te diagnosticeren door te zoeken naar parasieten in het bloed. Helaas is dit nogal lastig in Tanzania, terwijl het importeren van de componenten juist tijdrovend en duur kan zijn. Daardoor hebben ze ervoor gekozen om de onderdelen in 3D te printen op locatie. Lokale wetenschappers en artsen kunnen hierdoor bovendien hun microscopen goedkoper en sneller repareren.

Replica rotsen

Mehide Ostadhassan is een petroleumingenieur aan de Universiteit van North Dakota. Hij gebruikt 3D printen om een hulpmiddel te creëren om de winning van olie en gas uit gesteente te optimaliseren. Ostadhassan print namelijk replica rotsen met behulp van programma’s als OpenSCAD. Ook maakt hij gebruik van de commerciële 3D computerondersteunde ontwerp software AutoCAD in combinatie met diverse 3D printers en materialen. Het zijn dus gesteentemodellen die realistische fysieke eigenschappen hebben, waaronder zelfs de kleine, gedetailleerde poriën. Ostad Hassan plaatst deze rotsen onder fysieke stress om beter te begrijpen hoe vloeistof door de echte rotsen stroomt.

Bioprinting

De moderne 3D printers kunnen een reeks materialen gebruiken, maar lang niet allemaal. Het aanbod is dan ook nog erg beperkt, zo geeft ook Yang Yang aan. Hij is de CEO van UniMaker, een bedrijf dat 3D printers maakt voor wetenschappelijk gebruik. Wel lijkt hier verandering in te komen, onder andere door de komst van bioprinting. Dit kan gebruikt worden voor het maken van gestructureerde biologische materialen. Een bioprinter kan cellen en hydrogels mengen om structuren zoals botten en tumor modellen te maken. De Shanghai Jiao Tong University in China heeft al zo’n apparaat gekocht voor gebruik in de klas.