Deze dagen kom je op allerlei plaatsen Sinterklaas tegen met zijn zwartepieten in hun mooi gekleurde jassen, kijk ze zijn druk in de weer om cadeautjes in te kopen en deze te bezorgen bij kind en volwassen.
Als fotograaf van Streekomroep RTV NOF kun je dan ook elke dag met prachtige opnames thuiskomen, al kijkend naar die foto’s begin je vanzelf te dagdromen. Zou er ook een cadeau voor mij tussen zitten vraag ik me af? Ik betrap me hier zelf op en denk doe niet zo maf. Toch wil ik het weten en ga daarom naar Dokkum, want daar ligt de pakjesboot, aangekomen zie ik hem al liggen, met al z’n vlaggen en vaandels in het rood.
Eénmaal aan boord zie ik dat het een drukte is van jewelste, het lijkt wel topsport, allemaal willen ze zijn, de snelste. Is er ook iets voor mij bij, want die vraag krijg ik maar niet uit mij gedachten, na het stellen van de vraag krijg ik te horen, dat ik het maar moet afwachten. Moe van alle indrukken wordt ik uitgenodigd in een soort van herberg om te blijven slapen, heel ver hoef ik gelukkig niet te lopen en éénmaal liggend onder de wol moet ik een paar keer gapen.
Helaas kan ik door alle indrukken van vandaag maar niet in slaap komen, maar wat hoor ik nu, ik lig toch niet te dromen? Zo nieuwsgierig als ik ben, besluit ik op onderzoek uit te gaan, snel kijk ik naar buiten door mijn kamerraam. Op straat is niets te horen en er valt ook niets te zien, In de verte zie ik de bakjesboot, komt het daar vandaan misschien? Nee dat kan niet want het klinkt veel dichter bij, het is hierin de herberg volgens mij.
Dan moet ik maar eens even naar beneden voor wat onderzoek, maar o jee, wat ligt daar op de tafel het lijkt wel het grote boek. Verschrikt kijk ik snel om mij heen. Ik zie allemaal Pieten, ja echt het is er meer dan één. Zaken vol met cadeaus, maar ook los staan ze torenhoog uitgestald, Het is er zoveel, ik hoop maar dat het niet omvalt. Dan komt Sinterklaas naar mij toe gelopen en begint te vertellen, wel, wel fotograaf; dit moet geheim blijven, je mag er niemand over bellen.
Jij weet nu waar mijn geheime slaapplaats en pakhuis zich bevindt, Ja dat zie ik, maar ik beloof niets te zullen door vertellen Sint. Daar ben ik blij om spreekt Sint uit, wat vinden de Pieten hier van roept hij luidt. Wel Sint kijk eens rond, wij zijn hier toch bijna klaar, zoals u weet hebben we alles weer voor elkaar. Wij vinden het niet erg, een ieder mag het nu wel weten, De laatste uren zijn we toch maar aan het keten.
Bovendien is het nu bijna uw verjaardag wordt er lachend gezegd, daar heb je helemaal gelijk in Pieter knecht. Oké fotograaf, nu je dit hebt ontdekt, wil ik je belonen, maak maar foto’s zodat je die aan een ieder kan tonen. Vergeet niet de inpaktafel op de gevoelige plaat vast te leggen, breng het daarna maar in het nieuws, dat wil ik je tot slot nog zeggen.