Deze week speelde damclub Twijzelerheide haar 1e clubcompetitiewedstrijd in de 1e klasse Noord van de PFDB. Als tegenstander voor de thuis acterende debutant fungeerde het gelouterde TTS uit Surhuisterveen, met illustere namen als Rein van der Wal, Gerrit Terpstra en Haye Wittermans in hun gelederen beschikt TTS over een prima uitgebalanceerd achttal, DCT kon dus haar borst maar nat maken voor een ongetwijfeld loodzware damavond, ondanks de uiteindelijke 7-9 nederlaag konden de gastheren terugkijken op een prima wedstrijd waarin duidelijk meer had gezeten.
De gezagvoerder van DCT had een tactische opstelling uit de hoge hoed weten te toveren waarop TTS geruime tijd het antwoord schuldig moest blijven, helaas werd deze fraaie manoeuvre niet beloond en bleven de Heidemannen aan het einde van de rit met lege handen achter. De score werd geopend aan bord 7 alwaar Leo van der Galien en Haye Wittermans de degens kruisten, beide heren namen geen al te grote risico,s en pas tegen het einde van hun partij werd het nog enigszins spannend, van der Galien liet een indrukwekkende, doch behoorlijk dure damcombinatie wijselijk achterwege want dan waren de 2 punten vast en zeker naar Wittermans gegaan, nu kabbelde de partij vreedzaam naar een gelijkwaardige remise, 1-1.
Jan Zwaagstra geraakte aan bord 3 na het middenspel in zwaar weer tegen Cees Dijkstra, deze wist mede door de te passieve speelwijze van zijn tegenstander de strategisch belangrijke velden in te nemen, Zwaagstra heeft er in het vervolg van de partij nog alles aan gedaan om het positionele evenwicht te herstellen maar Dijkstra liet er toen echter geen gras meer over groeien en zette de gasten op een 1-3 voorsprong.
Fraai was het zeer zeker hetgeen Yde van der Heide en Karel de Bruin de toeschouwers voorschotelden, wars van welke theoretische wegen dan ook vertrouwden van der Heide en de Bruin op hun eigen instinctmatige ingevingen, veel dammers spelen meestal met de handrem binnen handbereik, zo niet genoemd duo, strijdvaardig als ze zijn werden de schijven links en rechts over het speelbord gekwakt zonder elkaar pijn te doen overigens, even leek de Bruin de overwinning te kunnen grijpen toen hij een schijf voorsprong nam , maar de toen ontstane compensatie was enorm voor van der Heide en zonder noemenswaardige problemen voer hij zijn manschappen vervolgens de veilige remisehaven binnen, 2-4.
Rond half 11 werd de tussenstand weer gelijk getrokken door DCT icoon Binne Brouwer, middels uiterste precisie en uitgekiend spel werd zijn belager Jan Hoogsteen opgeknoopt, op sluwe wijze wist Brouwer de linkerflank van Hoogsteen nagenoeg het zwijgen op te leggen, laatstgenoemde was dan ook min of meer genoodzaakt zijn geluk aan de andere kant van het speelveld te beproeven, ook daar had Brouwer echter de touwtjes stevig in handen en nadat Brouwer deze bron had weten droog te leggen bleef Hoogsteen niets anders over dan zijn fragiele linkerflank in het strijdgewoel te gooien, koren op de molen voor Brouwer die vervolgens nog vrij simpel de zege binnen harkte, 4-4. De spanning was weer geheel terug in de wedstrijd en gelet op de standen op de overige 4 borden leek er een verrassing in de lucht te hangen ten gunste van de thuisclub.
Kopman Rein van der Wal van TTS kreeg het aan bord 1 zwaar te verduren tegen een ontketende Gijs Koelstra, na een minder sterke voortzetting moest van der Wal de regie van de partij grotendeels aan Koelstra laten en dat was op zijn minst opzienbarend te noemen, van der Wal wist geruime tijd niet waar hij het zoeken moest en toen Koelstra bovendien ook nog eens zijn specialiteit van het huis op zijn licht verbouwereerde tegenstander losliet leek niets een voorsprong voor DCT nog in de weg te kunnen staan, laatstgenoemde had immers middels een even artistieke als doeltreffende combinatie de overkant weten te bereiken, helaas rekende Koelstra zich nadien te vroeg rijk en verzuimde hij de allesbeslissende tik uit te delen, de partij kreeg een dramatische wending toen Koelstra net die ene zet speelde die al zijn voordeel deed wegspoelen, van der Wal verkreeg daardoor weer alle kansen en vanaf dat moment toonde hij zijn werkelijke klasse, Koelstra werd positioneel overklast en moest net voor de tijdscontrole het lede hoofd buigen : deceptie, afknapper, domper, sof, flop en dies meer zij, woorden waar een zwaar ontgoochelde Koelstra nog wel eens wakker van zal liggen, in plaats van een voorsprong prijkte er na deze hectische partij een nieuwe achterstand op het virtuele scorebord, 4-6.
Kort na deze miskleun kreeg DCT wederom een draai om de oren te verwerken, Eelke Steringa had middels subtiele hoogstandjes zijn overbuurman Tsjidsger Veenstra in grote verlegenheid weten te brengen, zozeer zelfs dat Veenstra in het middenspel een vreselijke blunder beging, kinderlijk eenvoudig kon Steringa 2 volle schijven van zijn aangeslagen tegenstrever van het bord grissen, een overduidelijke voorsprong die de poort naar de overwinning wagenwijd openzette voor Steringa, een kwestie dus van tijd vooreer DCT voor de 2e maal in successie op gelijke hoogte zou komen met TTS, het liedje begint een tikkeltje eentonig te worden maar wederom werd de plank fors misgeslagen door een telg uit de DCT damfamilie, op onverklaarbare wijze raakte Steringa niet alleen de kluts maar ook 1 van de 2 schijven voorsprong kwijt, daaruit putte Veenstra zoveel moed dat Steringa het ergste moest gaan vrezen, gelukkig wist Steringa nog een punt veilig te stellen maar de wijze waarop de riante positie om zeep werd geholpen was tamelijk onthutsend, 5-7.
De in blakende vorm verkerende Piet Wiersma vocht met de moed der wanhoop voor de zege maar de immer taaie Berend Bakker gaf geen enkele krimp, geroutineerd als Bakker is hield hij de aanvallende impulsen van zijn tegenstander prima onder controle, Wiersma op zijn beurt moest alert blijven voor de, zij het minieme maar uiterst giftige speldenprikjes van Bakker, toen na het late middenspel de laatste noot van de toonladder was gevallen bleef er een monotone klank over welke het sein betekende voor een remiseovereenkomst, daardoor keek DCT met nog 1 lopende partij nog steeds tegen een achterstand aan, 6-8.
Twee wroetende spelers die diep door het stof gingen om hun club voor een nederlaag te behoeden, nu had TTS de halve buit al binnen en dus had Gerrit Terpstra namens de gasten voldoende aan remise, Lieuwe van der Veen daarentegen was alleen gebaat bij een tweepunter en dus was het een vereiste alles uit de kast te trekken, het siert van der Veen dan ook dat hij voorop ging in de strijd en daarmee de benodigde gevaren niet uit de weg ging, Terpstra die al jaren meedraait in de damwereld liet zich echter niet van de wijs brengen, integendeel zelfs want het was de voormalig inwoner van Harkema die het heft in handen nam, van der Veen moest het nodige terrein prijsgeven en daarbij ook nog een losgeslagen schijf, daarmee was gelijk het uitzicht en hoop op een gunstig resultaat voor DCT vervlogen, omdat Terpstra geen onnodige risico,s meer wenste te nemen werden alras de punten gedeeld en werd de einduitslag bepaald op 7-9.
Met wat meer geluk had de thuisclub aan het langste eind kunnen trekken, maar datzelfde geluk moet je ook een beetje afdwingen, aan dat laatste ontbrak het bij DCT en daar word je in de 1e klasse uiteindelijk op afgerekend, scherp zijn is 1, maar scherp blijven is lastiger, de krenten in de pap die voor DCT broodnodig zullen zijn, ook al omdat op maandagavond 03 – 11 DCT opnieuw gastheer zal zijn, en wel van Fortuin Dokkum, hopelijk kunnen de gretige jonge honden van DCT deze gepokt en gemazelde tegenstander evenveel tegenstand bieden als het sterke TTS.