Na acht gewonnen wedstrijden op rij, moest de ongenaakbare koploper Binne Brouwer dan eindelijk zijn eerste verliespunt incasseren, verantwoordelijk daar voor was niemand minder dan Johannes van der Meulen ! Vorige week zorgde Johannes al voor een daverende verrassing door Hans van Dijk met lege handen naar huis te sturen. Ook deze avond wist de nestor van DCT een huzarenstukje op te voeren waarover binnen menig damminnende huiskamer nog lang zal worden nagepraat.
Het was afgelopen maandagavond weer een ouderwets gezellige damavond in de bomvolle speelzaal van dorpshuis “ De Jister “ in Twijzelerheide, de 9e ronde voor de onderlinge competitie van DCT kende een aantal opmerkelijke partijen maar de meest in het oog springende was toch wel het titanenduel tussen Binne en Johannes. Bij de bookmakers was de titelverdediger natuurlijk zwaar favoriet maar wie zijn geld had gezet op Johannes had na deze partij vrijwel zeker van een zorgeloze oude dag kunnen genieten. Bij de meeste dammers van DCT gaat er een koude rilling over de rug wanneer ze alleen al de naam Binne horen, laat staan hoe die lui vibreren wanneer ze voor de zoveelste maal als kanonnenvoer mogen dienen voor de puntenmachine van DCT, zo niet Johannes…………..voor de duvel niet bang en al helemaal niet voor iemand die enkel met wat schijven over een dambord schuift, eerlijk gezegd : waarom zou je ook, van de sjoelende medemens is Johannes evenmin onder de indruk !!
Met open vizier en een portie blufpoker betrad Johannes de arena om aldaar de krachtmeting met Binne ten volle aan te gaan. De messen waren geslepen en ook verbaal liet Johannes er bepaald geen gras over groeien, wellicht dat Binne daardoor toch ietwat geïmponeerd was geraakt want echt lekker kwam hij niet in de wedstrijd. Geruime tijd was Binne op jacht naar een verloren schaap welke op illegale wijze zijn bloeiende weide was ingewandeld. Zoals het echter een goede herder betaamt waakte Johannes met al zijn ziel en zaligheid over zijn dolende troetelkind. Binne kreeg vervolgens de blatende schreeuwlelijk maar niet te pakken en dus restte hem niets anders dan de indringer maar te dulden. Misschien dat het afsteken van enig vuurwerk verlichting had kunnen brengen maar Binne wenste geen boete te riskeren en nam tenslotte maar genoegen met een half ei, en omdat dat altijd nog beter is dan een lege dop konden beide vechtjassen vrede hebben met de uiteindelijke verdeling der punten.
Wie deze speelronde meer dan twee maal achtereen met de ogen had durven knipperen moet de overwinning van Gijs Koelstra op Dennis Postma welhaast zijn ontgaan. Werkelijk in een mum van tijd werd de nummer 16 van de ranglijst door Gijs ontdaan van al zijn 20 witte schijven, het leek of er een wervelwind over het speelveld was geraasd, ook al omdat het niet is toegestaan om reserveschijven aan te spreken moest Dennis de eer wel aan Gijs laten. Deze heeft nu evenveel verliespunten als de huidige koploper.
De rode lantaarn blijft vooralsnog stevig in handen van Wiebe Douma, ook tegen Jan Zwaagstra kwam dit jonge talent nog te kort. Vooral het gebrek aan ervaring doet zich gelden en wanneer je dan iemand tegenover je hebt zitten die over een karrenvracht vaardigheden beschikt, dan weet je dat je een zware pijp gaat roken. Nadat Jan een aantal schijven van Wiebe had weten te verorberen en er bovendien ook nog een dam ten tonele verscheen, kon het boek worden gesloten.
Al enige tijd wordt er door Eelke Steringa geopperd dat een heuse trainer op onze damclub niet zou misstaan, helemaal zo´n gek idee nog niet maar zelf heeft Eelke helemaal geen oefenmeester nodig, en al helemaal niet wanneer je zijn partij tegen Cor Boorsma in ogenschouw neemt. Eelke speelt altijd en overal en om het even tegen welke tegenstander dan ook, zijn eigen favoriete spelletje. Ook Cor wist de man uit Kootstertille niet uit diens tent te lokken en van enig voordeel was dan ook geen sprake, daarom leek dit uitermate gezapige potje op 1-1 af te stevenen ware het niet dat Cor op onthutsende wijze de plank wist mis te slaan. Deze onverwachte wending werd door Eelke op luide toon bejubeld, ´niet verwacht, toch gekregen´. Voor zijn eerste 20 zetten gebruikte Freerk Douma een oceaan aan bedenktijd maar die investering zou zich helaas niet gaan uitbetalen, ergo : de resterende minuten op het tikkende uurwerk waren bij lange na niet toereikend om een sluitend plan te kunnen smeden. Opponent Piet Wiersma kon mede daardoor onbewogen op zijn sokkel blijven staan, in die fase moest Freerk het overigens al doen met een schijfje minder. Toen er later ook nog een tweede schijf van het bord was verdwenen waren de rapen pas goed gaar, zijn nogal onevenwichtige tijdsverdeling deed Freerk dan ook uiteindelijk de das om. Leermoment : als oude honden blaffen, is het tijd om op te letten !!
Door een eclatante zege op Yde van der Heide wist Jan Bosma een klein sprongetje te maken in het klassement. Daarbij passeerde hij tevens zijn pas gemaakte slachtoffer en dat smaakt ongetwijfeld naar meer, de opening verliep uiterst stroef en dus viel er in genoemde periode bar weinig te genieten, daar kwam alras verandering in toen Yde onbewust de knuppel in het hoenderhok gooide. Het gekakel was nadien niet meer van de lucht en een bonte verzameling aan opvliegende schijven deed de rest, toen barman Piet de lucht had weten te zuiveren kon de balans worden opgemaakt : zo werd zichtbaar dat Jan het meeste garen had gesponnen tijdens deze opschudding. Met 2 schijven meer was het voor Jan natuurlijk een koud kunstje om Yde voor de zesde maal dit seizoen met een nul op te zadelen, laatstgenoemde zal nog flink aan de bak moeten om de onderste regionen te kunnen verlaten.
Na twee nederlagen op rij was Douwe Douma er alles aan gelegen om die neerwaartse spiraal te doorbreken, Sjouke Dijkstra leek dan ook de ideale tegenstander om het geschonden blazoen weer eens danig op te poetsen, Douwe had natuurlijk beter moeten weten want Sjouke laat zich niet vrijwillig van het kastje naar de muur sturen, rond de 24e zet had Douwe een fraaie slagzet voor ogen maar de uitvoering daarvan had een gruwelijke uitwerking, maar liefst 2 volle schijven verdwenen als sneeuw voor de zon en dus leek Douwe wederom nul op zijn rekest te krijgen. Meestal weet Sjouke die luxe op juiste waarde te schatten maar zo niet tijdens deze bizarre partij. Wanneer Sjouke op de 36e zet goed had geslagen had hij binnen de kortste keren door kunnen lopen naar de damlijn, na dit verzuim nam het knoeiwerk alleen nog maar toe en zo kon het gebeuren dat Douwe na 57 wederzijdse zetten alsnog een punt overhield aan dit foutenfestival !
Al vroeg in de partij nam Lieuwe van der Veen zijn eeuwige plaaggeest Leo van der Galien in de hekstelling. Deze was daar niet bepaald van gediend en wist zich kort daarop uit zijn netelige positie te bevrijden. Pas na 35 zetten werd de spanning weer opgevoerd en verkreeg Leo, mede door het innemen van een beresterke voorpost, de beste papieren in handen. Lieuwe verdedigde zich echter bijzonder secuur en wist, zij het met hangen en wurgen, ongeschonden uit de strijd te komen. Ook na een diepgravende analyse bleek er net geen winst meer in te zitten voor Leo, met remise is trouwens ook niks mis mee en ook die mening werd door beide heren gedeeld.
Maandagavond 7 november staat ronde 10 op het dammenu, aanvang zoals altijd : 19.45 uur.