Brabantse krijgt telefoon uit Dokkum: Hendrik Heida geeft zijn nier aan een wildvreemde

DOKKUM – Sabrina heeft weer een toekomst met dank aan Hendrik Heida (66). Hij gaf zijn nier aan een wildvreemde. “Als ik het leven van een jonge vrouw kan redden, heb ik dat ervoor over.”

Sabrina Kolkman uit het Brabantse Venhorst is gelukkiger dan ooit, verklaarde ze bij Omroep Brabant. Zij en Heida vertellen graag hun verhaal, in de hoop andere mensen te inspireren hetzelfde te doen. “Er staan nog een heleboel mensen op de wachtlijst voor een nier”, zegt Sabrina. “Ik besef dat ik heel veel geluk heb gehad dat ik iemand heb gevonden. En dat gun ik al die anderen ook.” Ruim vijf maanden geleden hing de vlag er nog heel anders bij.

Nierfunctie van 11 procent

De 37-jarige Sabrina belandde zeven jaar geleden in het ziekenhuis met chronische nierfalen. Haar leven veranderde in één klap. De nieren deden het amper meer. Drie dagen per week moest ze naar het ziekenhuis om HAAR bloed te laten filteren door een kunstnier. Met een streng dieet ging het een aantal jaren beter. In de tussentijd werd ze moeder van Kyra, de grote droom van Sabrina en haar man Marc.

Maar afgelopen zomer bleek dat haar nierfunctie maar zo’n elf procent was. Het zou een kwestie van tijd zijn voordat ze weer aan de dialyse moest. Sabrina kon niet meer de moeder zijn die ze wilde zijn. Vermoeidheid zat haar dwars. Een donornier kon een oplossing zijn, maar een transplantatie met haar man Marc was op het laatste moment niet meer mogelijk.

Na die grote teleurstelling plaatste ze afgelopen zomer een oproep op Facebook. Haar bericht werd meer dan 1.500 keer gedeeld. Toch vreesde Sabrina dat het een kwestie van de lange adem zou worden. Maar tot haar grote verrassing kwam al snel een verlossend telefoontje uit Fryslân.

Toen ik de oproep las, wist ik zeker dat ik vooraan in de rij had gestaan als het mijn dochter was geweest – Hendrik Heida

Hendrik Heida had via zijn dochter de oproep gezien. “Toen ik de oproep las, wist ik zeker dat ik vooraan in de rij had gestaan als het mijn dochter was geweest”, vertelt Heida. “Maar waarom zou je het niet doen als het om een ander gaat?” Heida had al eens een programma op tv gezien over nierdialyse. Hij liep al een aantal jaar om met het idee nierdonor te worden. “Omdat ik toen nog aan het werk was, wilde ik niet maandenlang revalideren. Maar nu ben ik met pensioen en dacht ik, dit is het moment.”

Een nier doneren is niet zomaar geregeld. Heida moest zo’n drie maanden lang door een screeningstraject om te kijken of er een match was.

Een last van haar schouders

De kans dat het matchtst, is vaak maar klein. Maar wonder boven wonder kwam Heida er perfect door. Met hem had Sabrina een donor gevonden. “Er viel zo’n grote last van me af”, zegt Sabrina. “En hoe bijzonder, er zijn weinig mensen die dit doen voor een onbekende. Maar ik heb er gewoon een gevonden.” De chirurgische ingreep is niet zonder risico’s. En Heida kon drie maanden uit de running zijn. Toch was hij overtuigd van zijn keuze. “Mijn vrouw heeft er wel mee geworsteld, omdat er een kans was dat het mis zou gaan. Maar ze zei vlak voor de operatie dat ze blij was dat ik het toch deed.”

Exact een maand geleden gingen beiden onder het mes. Het verliep zonder complicaties en Heida was drie weken later alweer redelijk hersteld.

Weer de moeder die ze wil zijn

“Ik merk nu al dat ik meer energie krijg”, zegt ook Sabrina. Dat merkt ze bijvoorbeeld met haar dochter. “Voorheen moest ik zelf gaan liggen als ik Kyra naar bed had gebracht, maar dat is nu niet meer nodig. Als dat doorgaat, ben ik straks een heel andere moeder.” Voor beiden is het een speciaal traject geweest. Een uitwisseling tussen Dokkum en Venhorst, plaatsen die meer dan 190 km bij elkaar liggen. Sabrina is de Dokkumer maar wat dankbaar. “Heel bijzonder dat een gezond iemand die mij helemaal niet kent, dit voor mij wil doen.”

Binnenkort zie je het hele verhaal op RTV NOF.

• Facebook
• Twitter
• Linkedin
• Whatsapp
• Whatsapp
• Mail