Na de kampioenschappen van het eerste en het derde kon het tweede zaterdag voor een unieke situatie zorgen: hoe vaak komt het tenslotte voor dat de eerste 3 seniorenteams van een vereniging kampioen worden? In de beslissingswedstrijd werd echter met 3-2 van RWF verloren met een uiterst discutabele rol voor het arbitrale trio.
In de competitie waren beide ploegen gelijk geëindigd, vandaar dat een beslissingswedstrijd op neutraal terrein (It Fean ’58) de kampioen moest aanwijzen. RWF kwam in de eerste helft op voorsprong, maar naar mate de wedstrijd vorderde nam Zwaagwesteinde het heft in handen. Het doelhout stond een treffer van Sander van der Leest in de weg, maar even later kopte Janno de Bruin uit een corner de 1-1 tegen de touwen.
In het begin van de 2e helft kreeg RWF 2 prima kansen, maar hierna was Zwaagwesteinde duidelijk de betere ploeg. Zo kopte Marco Hiemstra de bal tegen de lat. Vijf minuten voor tijd was het wel raak voor Zwaagwesteinde. De doelman van RWF pakte een terugspeelbal in de handen. De toegekende indirecte vrije trap werd door Geert de Jong door een woud van benen binnengeschoten: 1-2. Zwaagwesteinde bleef vervolgens moeiteloos overeind, maar moest uiteindelijk diep in blessuretijd toch nog de gelijkmaker toestaan. In de 8ste van in totaal 11!!! minuten blessuretijd kreeg RWF een strafschop. Sander van der Leest werd bij een hoge bal opzichtig in de rug geduwd waarna hij de bal op de arm kreeg. Arbiter Tawafra, die net als zijn door de KNVB aangestelde “officiële” assistenten, een dramatische niveau vertoonde twijfelde even maar legde de bal toch op de stip. Van twijfel was bij de penaltynemer geen sprake en hij schoot het cadeautje overtuigend binnen.
Deze 2-2 betekende verlenging, waarbij RWF bij gelijke stand kampioen zou zijn ivm beter doelsaldo in de competitie. De dreun van de gelijkmaker werkte in de eerste helft van de verlenging nog door. RWF hield gemakkelijk stand, al raakte Bauke Pieter de Roos namens Zwaagwesteinde voor de derde keer deze wedstrijd paal of lat. In de tweede helft moest Zwaagwesteinde komen en kreeg RWF veel ruimte, maar doelman Gerrit Daleman en, daar was hij weer, de lat voorkwamen een doelpunt. In de laatste minuten was het nog alle hens aan dek voor RWF. Zwaagwesteinde kreeg een reeks corners en dit leverde gevaarlijke situaties op voor de goal, maar met kunst- en vliegwerk bleven de mannen uit Frieschepalen overeind. In de blessuretijd van de verlenging zag Geert de Jong nog een bal van de lijn worden gehaald. Bij een corner was vervolgens iedereen van Zwaagwesteinde mee naar voren. Toen RWF vervolgens de bal onderschepte konden 2 man van RWF vanuit het eigen strafschopgebied het hele veld oversteken. Doelman Daleman was kansloos en na deze 3-2 floot Tawafra voor het einde.
Na afloop was er natuurlijk grote teleurstelling en het gevoel “genaaid” te zijn door de arbitrage. Toch mogen de jongens trots zijn. Vorig jaar nog kansloos onderaan geëindigd, dit jaar bijna kampioen in dezelfde klasse.