AUDIO: Het verhaal van een mysterieus vlot op Schiermonnikoog: “De band wilde harder dan ik”

Hij ging tussen Moddergat en Wierum de dijk over en de zee in. “Het ging niet in één keer goed. Ik had het niet zo goed voorbereid. De stoel stond nog niet op het vlot en de pallets ook niet, want anders kon ik bij mij niet door de deur. Ik heb een hok met smalle deuren, daar moest ik het uitrollen.”

Toen kwam hij erachter dat de koektrommel niet paste, omdat er een stuk hout voor zat. “Dat moest ik er eerst weghalen. Daarna heb ik de pallet met de stoel erop gezet. Ik had de gaten al geboord. Met een kar had ik het naar de zeedijk gebracht. Vervolgens heb ik de trekkerband uit het hok gerold.”

Pijnlijke knieën en heupen
Hij moest het spul vervoeren op een geleende surfkar. “De kar kon het net houden. De band weegt 120 kilo. Dat is meer dan een surfplank. Het ging eigenlijk best goed. Ik was aardig ver, maar toen zakte de boel in elkaar. De band lag op de weg en ik kon hem zelf niet meer optillen. Het is me gelukt. Ik wist ook meteen dat ik nog knieën en heupen heb, want die deden behoorlijk pijn.”

De trekkerband moest over de zeedijk heen. “Dat lukte, maar de band wilde harder dan ik en rolde zo voor mij uit. Ik dacht: die zie ik niet meer terug.” Het kwam toch nog goed en hij zette de band vast met een stuk touw. “Ik had wel twintig meter touw bij me. Het was niet de eerste keer dat ik met een ding weg ben.”

In 2016 is hij ook een keer de zee opgegaan en voor corona heeft hij het ook geprobeerd. “Het lijkt wel een sport, maar daar houd ik nu mee op. Dit was wel de laatste keer.”

Oefenen in een pierenbadje
Hij wilde met het vlot naar Lauwersoog. “Dat ging ook goed. De wind stond goed en ik kwam bij Moddergat aan. Het was windkracht vier en de golven waren zo’n dertig à veertig centimeter. De band hield het goed. Ik heb hem eerst getest, hoor. In een pierenbadje van 75 centimeter.”

De man kan niet zwemmen. “Ik had een zwemvest aan, maar ik moet eerlijk zeggen, die heb ik in 1971 gekocht, want toen kocht in een tweedehands kano. Dat ding is nog nooit nat geweest, maar ik heb hem altijd aan als ik wegga.”

Waar ging het mis?
“Bij Moddergat lukte het varen niet meer: het was te erg eb. Ik liep vast. Alles deed mij pijn en ik wilde er niet de hele nacht zitten.. Bij Paesens is een pier en ik had gedacht dat hij daar de volgende dag wel terecht zou komen.”

Hij had berekend dat het de volgende dag ’s middags hoogwater zou zijn. “Ik sliep een gat in de dag. Om een uur of elf kwam een buurman vragen of het mijn vlot was. Buurman zei dat het vlot bij Schiermonnikoog lag. Dat had hij op Facebook gezien. De buren werden gebeld door de politie en ik later ook.”

Hij was vergeten dat het ’s nachts hoog water wordt. “Dat is mij ontschoten. En anders was er niks aan de hand geweest als de wind maar niet was gaan liggen.”

De zee blijft trekken
Het vlot is nog op Schiermonnikoog en Hessel hoeft hem niet terug. “Aan kosten ben ik 170 euro kwijt voor de trekkerband. De pallet, het touw en de stoel heb ik gekregen. Ze wisten niet dat ik er de zee mee op ging.”

De zee blijft trekken, al was het wel de laatste keer met het vlot. “De zee is elke keer anders.” Hij had het liefst een catamaran gekocht, maar daar had hij geen geld voor. Als iemand hem voor een tocht op zee uitnodigt, dan zegt hij zeker geen nee.

Luister naar dit bijzondere verhaal