Ternaard veranderde in griezeldorp

Zaterdag werd er voor de eerste keer een spokentocht georganiseerd in Ternaard, verspreid over het dorps werden de deelnemers de stuipen op het lijf gejaagd.
De start van de spokentocht was in dorpshuis Tunawerth, door de vertelling van een verhaal werden de deelnemers klaargemaakt voor de tocht, als allereerste moesten zij hun telefoon inleveren, dit om overbodig licht uit te sluiten. Via de donkere achtertuinen van de Stationswei kwamen ze aan bij het Haunted house.

De stillevens, intens geschreeuw en de geheime luiken maakten de eerst hindernis als een echte opwarmer. Bij de tweede locaties werden de ploegen achterna gezeten door clowns met motorzagen. Bij het verlaten spookhuis op de Lytse wei werden de zenuwen helemaal op de proef gesteld. Bij het betreden van de loodsen van Waaksma en dochters kregen de deelnemers de schrik van hun leven van de claxon van een grote vrachtauto. Gevolgd door het de gewonde monteur en zijn bloeddorstige collega. Bang moest je als deelnemers niet zijn om het donkere paadje langs de voetbalvelden te bewandelen. De enigste hindernis was dat je daar door een auto moest kruipen om het parcours te vervolgen. Alleen had deze auto geheime vakken en de daaruit komende handen. De nodige lenigheid en doorzettings vermogen werd hier wel van je verwacht. Op het Meerke werden de deelnemers langs een doodskist geleid. Hier lag niets in, zoals iedereen verwachte, maar er onder juist wel, ‘De Hiele byter’ deed menigeen hier springen en schreeuwen.
Het met touw gespannen parcours door de bossen werd door menig een bestempeld als, ‘dit doe ik nooit meer’ Anne de clown maakte hier geen vrienden. Als laatste werden de deelnemende ploegen nog verteld over de ‘achtergebleven’ treinpassagiers op het Station van Ternaard. Opgewacht door de terreinmeesters werden ze hier door het donkere met smalle paden ‘pakhuis’ geleid. Aangekomen op het perron werd hier het verhaal van de ‘achtergebleven’ passagier vertelt. Om e passagiers niet wakker te maken moest je zo stil mogelijk door het ‘Station’ zien te komen. Piepen en dichtslaande deuren, opdoemend arbeiders en reizigers, vallende jute zakken het kletterende geluid van vallende kettingen en als laatste het snerpende geluid van het vertrek van ‘de laatste trein’ uit Ternaard deed menig een hun hart sneller kloppen. Deze avond kwamen de meest creatieve manieren van angst overwinnen naar voren; hand in hand lopen, fluiten, hardop praten, altijd iemand anders voor laten gaan enzovoort.
Deel 120 deelnemers konden na al dit gegriezel een broodje knakworst ‘vinger’ halen in het dorpshuis Tunawerth. En werden bedankt voor hun deelname, veel lof was er voor de organisatie en de ruim 30 vrijwilligers. Het bleef het nog lang gezellig met natuurlijk het hoogste woord ‘Nee ik was niet bang’. We zien elkaar binnenkort wel weer…..

 

 

• Facebook
• Twitter
• Linkedin
• Whatsapp
• Whatsapp
• Mail