Nieuwjaarstoespraak Gemeente Kollumerland c.a.

Leden van de gemeenteraad, leden van het college van burgemeester en wethouders, vooral inwoners en gasten van Kollumerland c.a., allen zeer van harte welkom op onze onvolprezen nieuwjaarontvangst, elk jaar weer. 2015: een jaar van behouden en angst, of een jaar van veranderingen en hoop?We hebben 2014 ervaren als een moeilijk jaar, internationaal en nationaal. Veel conflicten zijn losgebroken en doen denken aan de conflicten die honderd jaar eerder, in 1914, ontaardden in een grote wereldcatastrofe, waarvan de gevolgen tot vandaag toe nog zichtbaar en voelbaar zijn.Dat de geallieerden in 1919 de kaart van Europa en Noord-Afrika en het Midden-Oosten naar Europese maatstaven met nationale staten indeelden, heeft desastreuze gevolgen gehad: Irak, Libië, Syrië, maar ook Oost-Europa, het heeft sindsdien onvoorspelbare wendingen gekend.  De ramp met de MH17, de bootvluchtelingen, de stammenstrijd in Afrika en M-Oosten die ogenschijnlijk als een godsdienstige kwestie worden uitgevochten, zijn er grotendeels op terug te voeren. Internationale kwesties hebben gevolgen voor ons, voor onze levenstandaard, zelfs voor ons eigen persoonlijke leven, zoals we in de afgelopen zomer in ons land hebben moeten ervaren met de politieke oorlog in Oekraïne. Andersom is ook het geval: onze westerse economie is vastgelopen en dat heeft weer gevolgen voor de rest van de wereld. Of we het willen of niet, we zijn onderdeel van een groot netwerk van economische, sociale, religieuze en politieke belangen.

Veranderingen dus, die een wezenlijke bijdrage leveren en gaan leveren aan ons dagelijks bestaan. Bij veranderingen zijn er altijd groepen, mensen, die vaak tegen beter weten in, soms krampachtig, vast willen houden aan vroeger, aan betere tijden. Nu is er nooit een ideale tijd, of de beste tijd, geweest, want ook in die tijd waren er krachten die vasthielden aan het voorbijgaande en juist anderen die vooruit wilden. Er zijn altijd groepen geweest, die achter gesteld werden en die dus verbetering van hun bestaan wensten en daarvoor vochten. Als onze voorouders dat nooit hadden gedaan, hadden we geen gelijke rechten verkregen, hadden we geen algemeen kiesrecht gekend, hadden we nog grote verschillen in inkomsten gehad en was het nog droevig gesteld met de arbeiders. We hadden geen onderwijs met gelijke kansen voor ons allen en we hadden vooral geen recht op een menswaardig bestaan, geen gelijke rechten voor de vrouw, en we hadden geen vrijheid van spreken, van pers en van godsdienst. Het zijn allemaal zaken die bevochten zijn in de afgelopen eeuwen. Dat is allemaal zeer positief. De vraag is wel steeds, hoe gaan we met deze kostbare verworvenheden om, nu en in de toekomst?

Er waren gemeenteraadsverkiezingen, op 19 maart 2014. Dat gaf een verschuiving te zien in Kollumerland in de raad en in het college. Sinds meer dan mensenheugenis moest het CDA zijn positie als grootste partij afstaan, en wel aan de FNP. Dat is altijd afwachten, hoe zijn dan de nieuwe verhoudingen en komt het goed met de bestuurlijke continuïteit. De FNP maakt nu deel uit van het college, het CDA zit in de oppositie, ook dat is wennen. Ik wil hier echter mijn complimenten maken aan de fractie van de FNP, zij heeft de nieuwe rol goed opgepakt, neemt de leiding, laat duidelijk haar verantwoordelijkheid zien en heeft ook bestuurlijk gezien een goede inbreng in de persoon van wethouder Benedictus.

Het CDA, nu de grootste oppositiepartij, moet duidelijk nog wennen aan deze niet altijd gemakkelijke verantwoordelijkheid, dat is een proces van goed in deze rol groeien. De grote verliezer bij deze raadsverkiezingen is echter de burger. Iets meer dan de helft van onze kiesgerechtigde burger kwam maar opdagen. Onze raad is dan ook een afspiegeling van de helft van de bevolking. Men kan daar alles van vinden, maar ik heb er geen goed gevoel bij. En ludieke acties om mensen naar de stembus te krijgen, zijn slechts show en verhullen het probleem wat kennelijk dieper ligt. Ik denk dat het de tweedeling is. Er is een tweedeling in onze maatschappij en dat is een niet te onderschatten ontwikkeling. De tweedeling heeft betrekking op werk, geen werk, royaal inkomen, nauwelijks inkomen, luxe bestaan en (onder het) bestaansminimum, goede toekomst, nauwelijks toekomst, opleiding en nauwelijks een opleiding, meedoen en kunnen doen aan verfijnde techniek, automatisering, sociale media of niet.

De maatschappij is gecompliceerd en als je de bureaucratie en de vele administratieve zaken niet bij kunt benen, loop je snel achterop. Dat uit zich in onwetendheid, bravoure, asociaal gedrag, maar vooral in onverschilligheid en desinteresse. Dan wordt het gevaarlijk. Het zal op een bepaald moment terug slaan op de gevestigde orde en dan reageren we op de symptomen en niet op de werkelijke achtergronden. We maken ons terecht druk om ons eigen bestaan. Om een goed leven voor ons en onze geliefden. We voelen ons zeer verantwoordelijk voor ons gezin, onze familie, onze vrienden, ons huis en onmiddellijke omgeving. Waarom voelen we ons dan niet net zo verantwoordelijk voor ons openbaar bestuur? Terwijl vooral dat eigen bestuur zo van invloed is op ons dagelijks leven?

Ik heb het over veranderingen. Er zal iets moeten veranderen in dat lokale bestuur. Vaak wordt beweerd dat de kiezer gelijk heeft. Wat hij stemt is juist, en als hij niet stemt is dat ook juist. Ik betwijfel dat. De politiek mag ook best de burger wel eens bekritiseren. Er is vaak geen begrip voor het algemeen belang, wel voor het eigen belang. Dat serieuze zaken vaak niet als zodanig worden beschouwd, ligt hem niet aan de bestuurders. Het zijn lastige tijden, besturen is laveren tussen heel veel verschillende belangen door. Tussen het minst kwade en het echt negatieve, ligt vaak nog een wereld van verschil. Daar moet veel meer begrip voor op gebracht worden. En…de beste stuurlui staan aan wal. Schimpen op politiek is uiteraard leuk werk, maar haalt meestal niets uit en geeft in zijn totaliteit een negatief beeld. Ik geef toe dat de politiek daar vaak ook wel aanleiding toe geeft, zeker als het altijd weer gaat om het elkaar vliegen afvangen en vaak, zeker in Den Haag, bepaalt de waan van de dag de agenda. Jammer, want daardoor wordt het beeld van politiek en politici negatiever. De media spelen daarbij een niet te onderschatten rol én.. verantwoordelijkheid. Maar dat aspect laat ik nu even buiten beschouwing.

Kunnen we dit veranderen? Even hebben we gedacht dat het dualisme het debat terug zou brengen in de gemeenteraad en dat daarmee de levendigheid en de aantrekkelijkheid toenemen. Niets is minder waar. Je ziet nu dat er overal wordt nagedacht over een ander systeem van representatieve vertegenwoordiging. Toch blijft dat allemaal, zo vrees ik, symptoombestrijding. Nu zoekt men het in de gekozen burgemeester. Ik heb altijd gevonden, en in principe nog, dat we in Nederland een uniek systeem hebben. De burgemeester als onafhankelijk bestuurder boven en vooral tussen de partijen en die als burgervader herkenbaar is voor de burgerij. Het bestuur ligt bij de gemeenteraad en de wethouders. Wij hebben in Nederland een democratisch bestuur, dat gestoeld is op een orgaan, namelijk de raad als geheel en op het college van B&W als collegiaal bestuur, evenals provincie en het rijk, en het is niet gestoeld op één persoon die de macht heeft, een functie bekleedt.

In 1851 met de toen nieuwe gemeentewet van Thorbecke, hadden we dat afgeschaft, dat beviel niet meer, het was teveel op vriendjespolitiek gebaseerd, cliëntelisme genoemd. Nu de kiezer het laat afweten, staat het openbaar bestuur weer ter discussie. De wijn in de zakken van 1851 bevalt niet meer. Nu komt weer de gekozen burgemeester om de hoek. Dat zou de oplossing moeten zijn. Nu wordt de burgemeester om de zes jaar benoemd, op voordracht van de raad. Het is nog een kroonbenoeming, met een handtekening van de koning en de minister, maar dat wordt afgeschaft. Het CDA in de Tweede Kamer is om, wil dat uit de grondwet halen en nu is daar een 2/3 meerderheid voor, zodat de grondwet gewijzigd kan worden. Dan is de weg vrij om een nieuw systeem te bedenken. En dat gaat gebeuren. Het wachten is op verkiezingen en een nieuwe regering. Je hoeft geen groot politicus te zijn om in te schatten dat dit kabinet door interne tegenstellingen wel eens gauw na de provinciale verkiezingen van maart kan vallen. Met een nieuw kabinet, waarin dan zeker VVD en D66 en vast ook CDA plaats nemen, zal er dan in het regeerakkoord worden opgenomen dat er een wetsvoorstel komt, waarin de gekozen burgemeester wordt geregeld.

U zult nu zeggen, is het niet wat voorbarig dat ik daar vanavond op in ga. Ja, misschien, maar ik spreek over veranderingen in het openbaar lokaal bestuur. Er komt namelijk dan een geheel ander systeem, wat het bestuur van de gemeente aanzienlijk doet veranderen. De PvdA wil een gekozen burgemeester vanuit de raad, maar dat is niet haalbaar, want ook de PVV wil een direct gekozen burgemeester. Een nieuwe regering komt dan ook met een gekozen burgemeester door de bevolking, een persoon die aan een functie is verbonden. Een geheel ander systeem dan we tot nu toe altijd gewend waren. Maar gemeenten worden groter, moeten ook groter en steviger, en verdienen een krachtig bestuur. Dat denkt men op te lossen door een rechtstreeks gekozen burgemeester, en zie maar naar het buitenland, zo zeggen de voorstanders, daar gaat het prima. Vooral grote steden kenmerken zich door zeer aansprekende en letterlijk gezaghebbende burgemeesters.

De presidentiële burgemeester zoekt dan zijn eigen wethouders bij elkaar en vormt daar een team mee. De gemeenteraad blijft wel het bevoegd gezag in tal van beslissingen, maar functioneert als parlement en als er conflicten ontstaan tussen de burgemeester en zijn gemeenteraad en dat zal ongetwijfeld het geval worden, dan kan de burgemeester de raad ontbinden en komen er nieuwe verkiezingen. Want het kan niet zo zijn dat er twee machten zijn, met een gelijk mandaat van de kiezer, dan loopt het spaak, dus de burgemeester heeft dan het laatste woord. De verwachting is dat dit het bestuur krachtiger en sterker maakt, en dat de levendigheid en dus de betrokkenheid toenemen.

Als u mij vraagt wat vindt u er zelf van, heb ik de volgende opvatting. Als we een gekozen burgemeester wensen, en dat vindt nu de grote meerderheid in ons land, doe het dan ook goed. Je moet hem niet afhankelijk maken van de raad, zoals nu het geval is, dus hij of zij moet rechtstreeks door de bevolking gekozen worden. Dat daarmee de invloed van de raad en de wethouders afneemt, moeten we op de koop toe nemen, want we zien dat het gezag en de positie van deze organen afnemen, hoe jammer dat ook is.

De volgende betekenisvolle verandering is de krachtige gemeente. Het afgelopen jaar hebben we op 24 september als gemeenteraden van Dantumadiel, Dongeradeel, Ferwerderadiel en Kollumerland c.a. besloten dat we een intentie ondertekenen om te gaan fuseren, eerst ambtelijk en dan later voor hen die dat wensen, bestuurlijk. Kollumerland c.a., dat mag duidelijk zijn, evenals Dongeradeel trouwens, vond en vindt dat je maar het beste de stap in één keer kunt zetten, dus in één keer één totale gemeentelijke fusie. Een ambtelijke fusie is vooral de wens van Dantumadiel en Ferwerderadiel, dat vinden wij jammer, het zal veel energie, tijd en geld kosten om eerst die ambtelijke fusie te realiseren en dan daarna, zal je moeten zien, of je dat wilt omzetten in één bestuurlijke, dus algehele fusie om te komen tot één gemeente. Op 1 april 2015 gaan we dan officieel van start en dan wordt vanaf 1 april die ambtelijke organisatie opgebouwd en die moet dan klaar zijn 1 januari 2016.

In 2016 gaan we evalueren hoe de samenwerking tussen de vier gemeenten bevalt en dan kan worden besloten om verder te gaan als één gemeente. Het kan dan zijn dat één gemeente besluit om niet mee te doen, dat ligt ook vast in de intentieverklaring. Wat Kollumerland c.a. en Dongeradeel betreft, komt die gemeente er dan wel, echter, die nieuwe gemeente kan er nooit eerder zijn dan 1 januari 2019, omdat je een lange en intensieve procedure (de zogenaamde ARHI-procedure) moet volgen, die ook nog in de Tweede – en de Eerste Kamer behandeld moet worden. Onze gemeenteraad en college willen duidelijk zijn en blijven, in één keer één nieuwe sterke gemeente. Natuurlijk vinden we het jammer en ook niet echt verstandig om eerst een andere procedure te volgen, van ambtelijke fusie, dan evaluatie en dan wel of niet fusie, maar het is een politiek gegeven vanuit Dantumadeel vooral, en daar hebben we rekening mee te houden.

We merken echter nu al dat we zitten te springen om een krachtdadige gemeente. Noordoost Fryslân heeft het zwaar. Sociaal-economisch gezien maken we een moeilijke tijd door, de werkgelegenheid, de sociale structuur, de terugloop in bevolking, alles komt samen. De voorzieningen staan onder druk, de infrastructuur raakt achterop. Wil Kollumerland c.a. nog mee kunnen doen, dan moeten we in een groot geheel, zodat we echt meetellen. Wij merken nu al dat we elkaar nodig hebben. Wij treden nu in veel zaken al als eenheid op bij gezamenlijke projecten, zoals bij ANNO, samen met de provincie, bij voorzieningen, bij het sociaal domein, bij veiligheid, bij automatisering, bij toezicht en handhaving. En die samenwerking is in een woord goed te noemen. Het vraagt bijzonder veel van onze ambtenaren, en dat is nóg een nadeel, zij komen het komende jaar terecht in een nieuwe organisatie, die ten dienst staat van de vier gemeentebesturen. Dat zal niet gemakkelijk zijn. Vervolgens als er toch één gemeente komt, komt er voor hen weer een nieuwe bestuursstructuur.

Dat houdt intussen wel voor onszelf in, dat we de zaken op orde willen hebben. De wegen op orde, het onderhoud onder controle, en vooral zo goed mogelijk de voorzieningen op niveau. We vinden het verheugend dat we nu beginnen met de aanpak in Zwagerbosch, wat de herinrichting betreft. Heel positief, want dat is het laatste dorp en dan zijn al onze dorpen netjes ingericht. Een operatie van jaren is dan afgerond. We zijn niet tevreden met de ontsluiting van Kollum, zeker aan de oostkant. Kollum als regiokern is verwaarloosd. Een goede aansluiting op de rondweg van Buitenpost aan de oostkant maakt het totale karwei van de infrastructuur in Noordoost Fryslân af. De provincie wil er niets aan doen en heeft ons kenbaar gemaakt daar niet op terug te willen komen, maar we zullen als gemeentebestuur zeker wel opnieuw in contact treden met de provincie, samen met de gemeentebesturen van Achtkarspelen en Dongeradeel, omdat dit direct te maken heeft met de  verbinding via de Strobosser Trekweg die nu voor ons abominabel is. Wanneer de nieuwe gemeente er is, maar nu ook natuurlijk, is de bereikbaarheid Dokkum-Kollum-Buitenpost via de Trekweg van belang. Het is een knelpunt en in de toekomst zal het nog meer een knelpunt zijn. Daarom een integrale visie op de infrastructuur en bereikbaarheid van dit deel van N.O. Fryslân.

We hebben ook gekozen voor het onderwijs als een blijvende voorziening in Kollum. Twee nieuwe basisscholen en twee nieuwe scholen voor voortgezet onderwijs samen met De Colle en andere voorzieningen. Dat legt een zware last op onze schouders, en dat zal ook veel moeilijke besluiten vragen van college en gemeenteraad. Zouden we dat niet doen, dan zal er zeker voor de Julianaschool meteen een alternatief moeten komen en voor het Lauwerscollege spoedig daarna, eveneens dan voor de Casimirschool en de Piter Jelles. Daarom nu doorpakken in één keer, want een andere keus is er niet. Maar ik kan u voorspellen, het is en het blijft een zwaar project en vraagt veel van ons, ambtelijk en bestuurlijk.

Een heel groot project is wat we noemen het sociaal domein. Per 1 januari jl. zijn er grote veranderingen in de zorg doorgevoerd. Wij zijn als gemeenten verantwoordelijk geworden voor de Jeugdzorg, via de Wet maatschappelijke ondersteuning 2015 voor dagbesteding, begeleiding, kortdurend verblijf en beschermd wonen. Een ook op het terrein van de sociale zekerheid is het nodige veranderd via de Participatiewet. Diverse beleidsplannen en verordeningen hebben de gemeenteraad de afgelopen maanden dan ook gepasseerd. Wij hebben ons op deze ‘veranderingen in de zorg’  zorgvuldig voorbereid, samen met de buurgemeenten waarmee wij per 1 januari a.s. ambtelijk fuseren. Er is in Kollumerland c.a. inmiddels een gebiedsteam met professionele hulpverleners waar burgers zich met hulpvragen over de zorg kunnen melden. Dat kan via het gemeentelijk telefoonnummer (14 0511). Deze medewerkers van het maatschappelijk werk, Bureau jeugdzorg, MEE Friesland, Welzijnswerk en onze eigen organisatie werken vanuit het gemeentehuis, burgers kunnen zich daar dan ook bij het loket van het gebiedsteam melden.

Wij verwachten goed voorbereid deze nieuwe zorgtaken te kunnen uitvoeren. Uiteraard kan er geen garantie worden afgegeven dat er niemand ‘tussen de wal en het schip zal vallen’. Maar een dergelijke garantie was ook in 2014 niet af te geven. Samen met de burgers, de zorginstellingen en andere maatschappelijke organisaties streven wij ernaar dat tot een minimum te beperken, en die zorg te leveren die burgers niet zelf met zijn/haar sociale netwerk kunnen oppakken! Twee punten wil ik nog langs, omdat die ook aan verandering onderhevig zijn. Natuurlijk de krimp, oftewel de bevolkingsontwikkeling. Daar wordt al zoveel over gezegd. Ik wil alleen op een aspect wijzen wat mij zelf al lang bezig houdt. Wat je ziet is dat in bepaalde gebieden de krimp toeslaat. Andere agglomeraties (nog) niet.

Toch wijzen de cijfers uit dat de categorie 65-75 jaar snel en sterk stijgt en dat de aanwas van jongeren achter blijft. Meer vergrijzing, minder vergroening. En wat doen wij in dit land? We concentreren steeds meer in het westen, in economische zones en in grote steden. Er is dus sprake van een natuurlijke krimp en er is sprake van krimp door beleid. Ook in Fryslân is dat het geval. Krimp in het Zuidoosten, Zuidwesten, Noordwesten en Noordoosten van Fryslân, maar niet in de economische zones, en zeker niet in Leeuwarden, Heerenveen en Drachten. Op zich is dat merkwaardig, want ook daar is sprake van een natuurlijke krimp, dus meer ouderen, minder jongeren, maar tegelijkertijd is het beleid er op gebaseerd, qua werk, infrastructuur en vooral woningbouw, dat alles naar die gebieden trekt. Die dubbele krimp, een natuurlijke en een bewuste, slaat hard toe in Noordoost Fryslân. We zijn dan wel niet officieel krimpgebied geworden, maar in feite zijn we het wel degelijk en daar gaat het om.

Kollumerland had er in 2013 meer dan 50 bewoners bij gekregen, en in 2014 weer ruim 50 minder. Kollumerland staat op slot, en het is niet alleen het gevolg van de natuurlijke krimp. Ook hier is echt sprake van beleid op gebied van werk, woningbouw en infrastructuur dat kansen tegenhoudt. Het gekke is nu dat we beleid ontwikkelen om van krimp kansen te maken, maar ik zeg: zorg er voor dat alles hier op orde is, dat er wel woningbouw plaatsvindt, want nog te veel starters, jongeren moeten onze gemeente verlaten omdat ze hier geen woning kunnen vinden. In verhouding zijn er ook hier minder huizen te koop dan bijv. in Leeuwarden. Dat kan niet kloppen. Met het oog op de komende verkiezingen van 18 maart voor de provinciale staten zijn er thema’s genoeg vanuit onze gemeente, vanuit Noordoost Fryslân.

De Sionsberg; een zeer duidelijk voorbeeld van verkeerd omgaan met wat hier speelt in N.O. Fryslân. Ik meng me nu niet in de recente ontwikkelingen van wat er gaande is, en welke alternatieven er zijn om een doorstart te maken. Het gaat mij er om, dat als gevolg van beleid van de laatste jaren zulke voorzieningen verdwijnen, omdat er sprake is van concentratie van grootschaligheid in bepaalde gebieden, waardoor je elders verschraling krijgt van voorzieningen, nu ook in de gezondheidszorg. En dat is kwalijk. Het beleid in ons land is er al jaren op gericht om zoveel mogelijk over te laten aan de markt. Nu de uiterste consequenties daar zichtbaar van worden, schreeuwt iedereen moord en brand. Zelfs de Tweede Kamer wijdt er een apart debat aan en eerlijk gezegd heb ik met kromme tenen dat debat aangehoord (de enige die daar consequent optrad, was de minister). De oorzaak ligt immers bij diezelfde Kamer, omdat men de gezondheidszorg overlaat aan de zorgverzekeraars.

Gezondheidszorg is puur een economisch verhaal geworden. De gezondheidseconomie is een eigen branche, een studie, een vak geworden. Met zijn eigen krachten en wetmatigheden. Zorgverzekeraar De Friesland de schuld te geven is makkelijk, maar zo eenvoudig ligt het niet. Er moeten hoge sommen geld betaald worden voor de gezondheidszorg in brede zin, en dat wordt met de krimp alleen maar fors duurder. Sinds de overheid de gezondheidszorg volledig uit handen heeft gegeven, kan ze weinig doen en de marktpartijen, lees de zorgverzekeraars en zieken- en verzorgingshuizen en niet te vergeten de farmacie, moeten sterk concurreren om het niveau te handhaven wat wenselijk is, maar bepalen zelf ook hun eigen positie daarin. En in de gezondheidseconomie zijn er dan partners die het onderspit delven. Het recht van de sterkste bepaalt ook hier. De patiënt is hier, hoe gek het ook moge klinken, de dupe van. Straks bepaalt hij niet eens meer naar welke arts hij kan of wil gaan. Dat zijn allemaal zaken die in onze regio hard aankomen. Er is dan maar één oplossing, zie dat je je zo snel mogelijk bij een sterke partner aansluit en dat zijn er in Fryslân niet veel. Wellicht dat je zo nog wat overeind houdt voor onze regio.

Dames en Heren, er is zoveel te zeggen. Maar in feite wil ik aan het eind van mijn toespraak eigenlijk alleen nog mensen bedanken. We leven in een interessante regio, met inderdaad toch wel veel kansen. Veel wordt overeind gehouden door onze burgers, burgers die niet bij de pakken neer gaan zitten en hoop op een goede toekomst uitdragen. Ze zetten zich vaak belangeloos in voor het in stand houden van activiteiten, van voorzieningen. De overheid moet snoeien, heeft geen geld meer voor extra´s. Juist in onze regio is er veel creativiteit. Waar het elders wellicht logisch is dat veel nog in tact is en makkelijk in stand te houden is, wordt hier al het uiterste gevraagd van de burgerij. Je zou kunnen zeggen dat we daarmee voorop lopen.

Ik wil al die mensen, inwoners bedanken voor hun enorme inzet en betrokkenheid. Ik wil ook en dat doe ik heel bewust, onze ambtenaren bedanken voor de inzet van het afgelopen jaar. Het voltrekt zich allemaal achter de schermen, maar ze hebben dit jaar een geweldige prestatie geleverd. Ook zeker gezien de aanzienlijke bezuinigingen die we moesten doorvoeren. We hebben krapte aan mensen. Het werk neemt toe, en de ambtenaren in aantal nemen niet toe. Ze nemen hun verantwoordelijkheid en ik heb daar groot respect voor. Dank daarvoor.

Ook wil ik hulpverleners bedanken, mensen die klaar staan voor de samenleving, dat geldt voor het hele jaar, maar zeker ook voor de jaarwisseling. Oud en nieuw is goed verlopen, maar vergt veel inzet, elk jaar weer. De hulpverleners hebben het niet gemakkelijk, maar als we met zijn allen er heel goed mee om gaan, dan moet het waarachtig lukken. De afgelopen jaren zie ik juist een duidelijke verbetering, maar dat komt vooral door de grote inzet en intensivering van controles. Dat geldt ook voor de vele vrijwilligers die zich inzetten om er een mooi feest van te maken. We kunnen nog zoveel willen regelen in ons land, maar er zijn grenzen, het moet uiteindelijk van de mensen zelf komen. Hulpverleners, brandweer, politie, ambulance, beveiligers, eigen gemeentepersoneel, de vele vrijwilligers, zeer veel dank.

Wij als gemeentebestuurders kunnen niet zonder al deze inzet, maar kunnen ook niet zonder u, de burgers. Wij staan in dienst van u allen. Maar we dragen allen ook gezamenlijk verantwoordelijkheid om dit alles in goede banen te leiden, al die vrijwilligers, waar dan ook, alle mensen die creatief omgaan met de mogelijkheden die hen worden geboden, mensen in het bedrijfsleven, mensen in de zorg, het onderwijs, die ook elke keer bewonderenswaardige wijze creatief omgaan met hun talenten, veel dank en waardering.

Ik wens u dan ook allen een heel goed vernieuwend jaar 2015.
Een goede gezondheid, veel voorspoed en welzijn voor u en uw geliefden.
Folle lok en seine foar 2015.
Bearn Bilker
Burgemeester van Kollumerland en Nieuwkruisland
5 januari 2015

• Facebook
• Twitter
• Linkedin
• Whatsapp
• Whatsapp
• Mail